ಪ್ರಬಲ ಮತ್ತು ಗೊಂದಲಮಯ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗ

1983ರಲ್ಲಿ ‘ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ಟೈಮ್ಸ್’ ಲೇಖನವು ಭಾರತೀಯ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗವನ್ನು ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ, ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ ಮತ್ತು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಗ್ರಾಹಕೀಕರಣವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ಉದಯೋನ್ಮುಖ ಸಾಮಾಜಿಕ ವರ್ಗ ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸಿತು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ ಬಡವರು ತಮ್ಮ ಬಡತನದಿಂದ ಹೊರಬಂದು ತಮ್ಮ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ಮರುಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಾರಣವಾದ ಮೂರು ಘಟನೆಗಳೆಂದರೆ ಪಿಎಸ್‌ಯು ಉದ್ಯೋಗಗಳು, ಭೂ ಸುಧಾರಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಉದಾರೀಕರಣ. ಈ ಘಟನೆಗಳ ಶಕ್ತಿಯು ಎಷ್ಟಿತ್ತೆಂದರೆ, ಬಡವರು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದಂತೆ ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಉತ್ತಮ ಅವಕಾಶಗಳು ಮತ್ತು ಜೀವನವನ್ನು ಬಯಸುವುದು ರೂಢಿಯಾಯಿತು.

ಇಂದು, ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗವು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಶೇ. 41ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು (ಮೆಕಿನ್ಸೆ ವರದಿ) ಒಳಗೊಂಡಿದೆ, ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗ ಮತ್ತು ಉನ್ನತ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗ ಎಂದು ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವರು ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷಿಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಸಿನಿಕತನವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಬಹುಪಾಲು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರು ಮೇಲ್ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಒಬಿಸಿ ವರ್ಗದವರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ದಲಿತರು ಮೀಸಲಾತಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಊಹೆಯು ಅವರನ್ನು ತುಳಿತಕ್ಕೊಳಗಾದ ವರ್ಗಗಳಿಂದ ದೂರವಿರಿಸಿತು. ಅವರು ಮೌನವಾಗಿ ದಲಿತರನ್ನು ‘ಮೀಸಲಾತಿ ವರ್ಗ’ ಎಂದು ಅಪಹಾಸ್ಯ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ಗುಣಮಟ್ಟದ ಕೊರತೆಯೆಂದು ಬ್ರಾಂಡ್ ಮಾಡಿದರು. ದಲಿತರು ತಮಗೆ ದೊರೆತ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದಂತೆ, ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತನಾಡುವುದು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಅಸಮರ್ಥನೀಯವಾಯಿತು.

90ರ ದಶಕದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಹಿಂದುತ್ವ ರಾಜಕೀಯವು ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರ ವಿರೋಧಿಗಳೆಂದು ಬಿಂಬಿಸಿತು. ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಹೆಚ್ಚಳದಿಂದಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಚಾರ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಮೀಸಲಾತಿಯ ವಿರೋಧಿ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಮ್ ವಿರೋಧಿ ಪ್ರಚಾರವನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸವಲತ್ತು ಪಡೆದ ಮೇಲ್ವರ್ಗದವರು ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರನ್ನು ಬಡವರ ವಿರೋಧಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿತು. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರು ಬಡತನದಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಲ್ಯಾಣ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ‘Freebies’ ಎಂದು ಬ್ರಾಂಡ್ ಮಾಡುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಯಿತು.

ಹೆಚ್ಚಿನ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದರಿಂದ ಶ್ರೀಮಂತರು ಶ್ರೀಮಂತರಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಸಿನಿಕತೆ ಮತ್ತು ಕೋಪವು ಇಂದಿಗೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಬಡವರ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಪ್ರಬಲ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗವು ಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದಾದ ಅಸಾಧಾರಣ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದೆ. ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ಜನರನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಲು ಈ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡವು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಹಿಂದೂ ಏಕೀಕರಣದ ಅಂಶವೆಂದು ಬಿಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗವನ್ನು ಹಿಂದುತ್ವ ರಾಜಕೀಯದತ್ತ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುತ್ತಿವೆ.

ಮಂಡಲ ಆಯೋಗದ ವರದಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗವು ಬಹುಮಟ್ಟಿಗೆ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಆಂದೋಲನಗಳು ಒಬಿಸಿ ದಂಗೆಯ ಹೊಸ ಯುಗವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು. ಆದರೆ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಮಂದಿರ ರಾಜಕೀಯವು ಕೇಂದ್ರಬಿಂದುವಾಗುವುದರೊಂದಿಗೆ ಚಳವಳಿಗಳು ಸತ್ತವು, ಇದು ಕೇವಲ ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹತೋಟಿಗೆ ತರುವ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿತ್ತು.

ಜಾತ್ಯತೀತ ಪಕ್ಷಗಳು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ, ಪ್ರಗತಿ ನೀತಿಗಳು ಮತ್ತು ಯೋಜನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗವನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿವೆ. ಆದರೆ ಕಳೆದ ದಶಕದಲ್ಲಿನ ದ್ವೇಷದ ರಾಜಕೀಯದ ವಿಷವು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಜೀವನವನ್ನು ಆವರಿಸಿದೆ.

1947-1992ರವರೆಗೆ ಪಿಎಸ್‌ಯುಗಳು, ಐಐಎಂಗಳು, ಐಐಟಿಗಳು, ಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಷ್ಟ್ರೀಕರಣ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಕಲ್ಯಾಣ ನೀತಿಗಳಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನ ಪಡೆದ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರು, ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟ ಮತ್ತು ಸಂವಿಧಾನದ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿದ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯ ಪಾಲಕರಾಗಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಬಲ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕತ್ವವು ಬೆಳೆಯಿತು. ಆದರೆ ಇಂದು ದ್ವೇಷದ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದೆ.

ಸಂಖ್ಯೆಯ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗವು ಉತ್ತಮ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯ, ಅವಕಾಶ, ಗುಣಮಟ್ಟದ ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರೋಗ್ಯ ರಕ್ಷಣೆ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಆರ್ಥಿಕ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ, ಉತ್ತಮ ಆಡಳಿತಕ್ಕಾಗಿ ಒತ್ತಾಯಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಬದಲಿಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ದ್ವೇಷ, ಅಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಫ್ಯಾಶಿಸಂನ ಕರಾಳ ಯುಗಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಬಲೆಗೆ ಬಿದ್ದಿದೆ.

ಕವಿತಾ ರೆಡ್ಡಿ

ಸದಸ್ಯರು, KBOCWWB