ಲಂಕೆಯಲ್ಲಿ ಚೋಳ ರಾಜೇಂದ್ರರು

ಚೋಳ-ಸಿಂಹಳೀಯರ ಸಂಘರ್ಷವು ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಇತಿಹಾಸ ಚರಿತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಡಿಪಾಯದ ನಿರೂಪಣೆಯಾಯಿತು. ಇದು ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವ, ಪ್ರತಿರೋಧ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಂರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳಿತು. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಲಂಕಾ ನಡುವಿನ ನಂತರದ ಸಂವಹನಗಳಿಗೆ ಇದು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪೂರ್ವನಿದರ್ಶನವಾಗಿಯೂ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿತು. ವ್ಯಾಪಾರ ಸಂಬಂಧಗಳಿಂದ ಜನಾಂಗೀಯ ಸಾಮರಸ್ಯದವರೆಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪ್ರಭಾವಿಸಿತು. ಈ ವಿಜಯದ ಪರಂಪರೆಯು ಕಲ್ಲಿನ ಶಾಸನಗಳು ಮತ್ತು ಪಾಳುಬಿದ್ದ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕೆತ್ತಲ್ಪಟ್ಟಿಲ್ಲ, ಇದು ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ತಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿದೆ.

ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರು ಜುಲೈ 27ರಂದು ಒಂದನೇ ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೋಳ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಪ್ರಾಚೀನ ರಾಜಧಾನಿಯಾದ ಗಂಗೈಕೊಂಡ ಚೋಳಪುರಂಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದರು. ಈ ಭೇಟಿಯು ಭಾರತವು ತನ್ನ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪರಂಪರೆಯೊಂದಿಗೆ ಹೇಗೆ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ ಎಂಬುದರ ಒಂದು ಸಾಂಕೇತಿಕ ನೋಟ. ರಾಜರಾಜ ಚೋಳ ಮತ್ತು ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೋಳರ ಭವ್ಯ ಪ್ರತಿಮೆಗಳ ಸ್ಥಾಪನೆಯನ್ನು ಘೋಷಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಮೋದಿ ಈ ಚಕ್ರವರ್ತಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದಿಂದ ಸಮುದ್ರ ಕೌಶಲ್ಯ, ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪದ ಪ್ರತಿಭೆ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕತೆಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾದರಿಗಳಾಗಿ ಉನ್ನತೀಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವು ಬರೀ ವಿಗ್ರಹ ರಚನೆಗೆ ಅಥವಾ ಸ್ಮರಣಾರ್ಥಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನದಾಗಿದೆ- ಈ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರವೂ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಂವಾದವನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಯುಗದಲ್ಲಿ, ಚೋಳರನ್ನು ಗೌರವಿಸುವುದು ಉತ್ತರ ಭಾರತ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತ, ಭೂತಕಾಲ ಮತ್ತು ವರ್ತಮಾನವನ್ನು ಜೋಡಿಸುವ ಗಣರಾಜ್ಯದ ನಿರೂಪಣೆಯನ್ನು ಪುನರುಚ್ಚರಿಸುತ್ತದೆ.

ಚೋಳರ ನೌಕಾ ದಂಡಯಾತ್ರೆಗಳು, ದೇವಾಲಯ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ನಾವೀನ್ಯತೆಗಳು ಜಾಗತಿಕ ಪ್ರಭಾವ, ಪರಂಪರೆ ಸಂರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಏಕತೆಗಾಗಿ ಇಂದಿನ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತವೆ.

ಈ ಪ್ರತಿಮೆಗಳು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪಾಂಡಿತ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಆಳವಾದ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕುತ್ತವೆಯೇ ಅಥವಾ ಸಾಂಕೇತಿಕ ಸನ್ನೆಗಳಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತವೆಯೇ? ಭಾರತದ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಪೂರ್ವ ಜಾಗತಿಕ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ದಕ್ಷಿಣ ಮತ್ತು ಆಗ್ನೇಯ ಏಶ್ಯದಲ್ಲಿ ಅನ್ವೇಷಿಸಲು ಅವು ಹೊಸ ಪೀಳಿಗೆಯನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಬಹುದೇ? ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಬರುವ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಬೇಕು.

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಚೋಳ ರಾಜವಂಶವು ಭಾರತೀಯ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಭಾವ ಮತ್ತು ದೀರ್ಘಕಾಲ ಆಳಿದ ರಾಜವಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಈ ರಾಜವಂಶದ ಬೇರುಗಳು ಸಂಗಮ್ ಅವಧಿಗಿಂತ ಹಿಂದಿನವುಗಳಾಗಿದ್ದರೂ, ಅವರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿ ಪುನರುಜ್ಜೀವನವು 9ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ವಿಜಯಾಲಯ ಚೋಳ ಮತ್ತು ಒಂದನೇ ಆದಿತ್ಯನ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು, ಅವರು ಫಲವತ್ತಾದ ಕಾವೇರಿ ನದಿಯ ಮುಖಜ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. 10ನೇ ಶತಮಾನದ ವೇಳೆಗೆ, ಚೋಳರು ಒಂದನೇ ರಾಜರಾಜ ಚೋಳನ (ಆಳ್ವಿಕೆ 985-1014 ಸಿಇ) ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಸಾಧಾರಣ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವಾಗಿ ರೂಪಾಂತರಗೊಂಡರು. ರಾಜರಾಜನು ಬಲವಾದ ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದನು. ಹಾಗೆಯೇ, ಕೃಷಿ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಾರದಿಂದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಹೆಚ್ಚುಗೊಳಿಸಿದರಲ್ಲದೆ, ಪ್ರಬಲವಾದ ನೌಕಾಪಡೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದರು.

ಲಂಕಾ ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳು

ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಚೋಳರ ಆಕ್ರಮಣಗಳು ಆರ್ಥಿಕ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಂದ ನಡೆಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದು, ಅದರಲ್ಲಿ ಮನ್ನಾರ್ ಕೊಲ್ಲಿಯ ಮೀನುಗಾರಿಕೆ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಅಮೂಲ್ಯ ಹರಳುಗಳ ಮೇಲಿನ ನಿಯಂತ್ರಣವೂ ಸೇರಿತ್ತು. ಬೌದ್ಧ ವಿಹಾರಗಳು- ರಾಜಮನೆತನದ ದೇಣಿಗೆ, ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಶ್ರಮದಿಂದ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅನುರಾಧಪುರದ ಬೌದ್ದ ಬಿಕ್ಕುಗಳ ಕೇಂದ್ರಗಳ ಸಂಪತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಲೂಟಿಗೆ ಗುರಿಯಾಗಿಸಿತು. ಈ ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ಲೌಕಿಕ ವ್ಯವಹಾರಗಳಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿದ್ದರೂ, ಗಮನಾರ್ಹ ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದವು, ಇದು ಲೂಟಿಗಾಗಿ ಚೋಳರ ಗಮನವನ್ನು ಸೆಳೆಯಿತು. ಹೆಚ್ಚುವರಿಯಾಗಿ, ಆಕ್ರಮಣವು ಪಾಂಡ್ಯರ ಭೂಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಚೋಳರ ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ಪಾಂಡ್ಯ ಲಾಂಛನವನ್ನು ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ರಾಜನಾದ ಐದನೇ ಮಹಿಂದನಿಂದ ಮರಳಿ ಪಡೆಯುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಉತ್ತರ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಶತ್ರುಗಳಿಗೆ ಆಶ್ರಯವಾಗಿ ಮತ್ತು ಅವರ ವಿರುದ್ಧದ ದಾಳಿಗಳಿಗೆ ನೆಲೆಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಚೋಳರು ತಮ್ಮ ದಕ್ಷಿಣ ಗಡಿಯನ್ನು ಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು.

ರಾಜರಾಜ ಮತ್ತು ರಾಜೇಂದ್ರರು ತಮ್ಮ ಸೈನವನ್ನು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಗೆದ್ದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಆರ್ಥಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಆಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಇದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಶ್ರೀಲಂಕಾವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಅರೇಬಿಯಾ ಮತ್ತು ಚೀನಾದ ಮಧ್ಯದ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅನುರಾಧಪುರದಲ್ಲಿ ತಮಿಳು ಕೂಲಿ ಸೈನಿಕರು ಸಿಂಹಳೀಯರ ವಿರುದ್ಧ ಚೋಳರ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪಕ್ಕಾಗಿ ವಿನಂತಿಸಿದ್ದು ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೆ ತಕ್ಷಣದ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಸಿಂಹಳೀಯರ ರಾಜ ಐದನೇ ಮಹಿಂದನ ಆಂತರಿಕ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಹದಗೆಡುತ್ತಿರುವ ಆಡಳಿತವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವಲ್ಲಿ ವಿಫಲನಾದನು. ಇದು ಆರ್ಥಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು, ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಸಂಬಳವನ್ನು ನೀಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಅಶಾಂತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು, ಮತ್ತು ಕ್ರಿ.ಶ. 882ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಈ ಕೂಲಿ ಸೈನಿಕರ ನೇತೃತ್ವದ ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದ ದಂಗೆಯು ದೀರ್ಘಕಾಲದ ನಾಗರಿಕ ಕಲಹಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಮಹಿಂದ ತನ್ನ ಖಜಾನೆಯೊಂದಿಗೆ ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾಗದ ರೋಹನಕ್ಕೆ ಓಡಿಹೋದಾಗ, ಅನುರಾಧಪುರವು ಕೇರಳೀಯರು, ಸ್ಥಳರು ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟರ ಕೂಲಿ ಸೈನಿಕ ಗುಂಪುಗಳ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಒಳಗಾಯಿತು. ಸಿಂಹಳೀಯರ ವೃತ್ತಾಂತ, ಕುಲವಂಶದಲ್ಲಿ ದಾಖಲಾಗಿರುವಂತೆ, ಕುದುರೆ ವ್ಯಾಪಾರಿಯ ಮೂಲಕ ಈ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ರಾಜರಾಜನಿಗೆ ತಿಳಿದುಬಂದಿತು. ಅವಕಾಶವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದ ಅವನು ಕ್ರಿ.ಶ. 993ರಲ್ಲಿ ಅನುರಾಧಪುರದ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದನು, ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೂಲಿ ಸೈನಿಕರು ಚೋಳರಿಗೆ ನಿಷ್ಠೆಯನ್ನು ತೋರಿದರು.

ಹತ್ತನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದವರೆಗೆ, ಶ್ರೀಲಂಕಾದಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸೈನಿಕ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿದ್ದವು ಮತ್ತು ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ಲಾಭಗಳನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಆದರೂ, ಒಂದನೇ ರಾಜರಾಜ ಮತ್ತು ಒಂದನೇ ರಾಜೇಂದ್ರ ಹೆಚ್ಚು ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ವಿಧಾನವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿದರು. ಕೆಲವು ಇತಿಹಾಸಕಾರರ ಪ್ರಕಾರ, ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ವಿಜಯವು ರಾಜರಾಜನ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಎಂಟನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಹದಿನೇಳನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿತು. ಅವನ ಮರಣದ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಚೋಳರು ಉತ್ತರ ಶ್ರೀಲಂಕಾವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದ್ದರು, ಅದನ್ನು ತಮ್ಮ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಪ್ರಾಂತ (ಮಂಡಲ) ಎಂದು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡರು. ಈ ವಿಜಯವನ್ನು ಸ್ಥಳೀಯ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಪಿಹಿತಿ ರಾಟ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಚೋಳರು ತಮ್ಮ ದಾಖಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಇಲಾ-ಮಂಡಲ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದರು. ಅನುರಾಧಪುರವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಲೂಟಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ರಾಜಧಾನಿಯನ್ನು ಪೊಲೊನ್ನರುವಾಕ್ಕೆ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸಲಾಯಿತು. ರಾಜರಾಜನ ನಂತರ ಆತನ ನೆನಪಿನಾರ್ಥ ಪೊಲೊನ್ನರುವಾವನ್ನು ಜನನಾಥಪುರ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ಒಂದನೇ ರಾಜೇಂದ್ರ (1012-1044) ಶ್ರೀಲಂಕಾದಲ್ಲಿ ಚೋಳ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಬಲಪಡಿಸಿದನು, ಕ್ರಿ.ಶ.1017 ರಲ್ಲಿ ಐದನೇ ಮಹಿಂದ, ರಾಣಿ ಮತ್ತು ಮಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡು, ಭಾರತಕ್ಕೆ ಗಡಿಪಾರು ಮಾಡಿ ಸೆರೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದನು. ಪಾಂಡಿಯನ್ ರಾಜವಂಶದ ರಾಜ್ಯ ಲಾಂಛನವನ್ನು ಲಂಕಾದ ರಾಜನಿಂದ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ಕೀರ್ತಿ ರಾಜೇಂದ್ರನಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ.

ಅವನತಿ

ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ದಕ್ಷಿಣದಲ್ಲಿ ಸಿಂಹಳೀಯ ರಾಜಕುಮಾರ ಒಂದನೇ ವಿಜಯಬಾಹು ಬಲಿಷ್ಠನಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವುದರ ಮೂಲಕ ಚೋಳ ಪಡೆಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಯುದ್ಧವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಕಾಲಾನಂತರದಲ್ಲಿ, ಸಿಂಹಳೀಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ, ಚೋಳ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಿದರು. ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ, ಚೋಳರು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಣಗಾಡಿದರು, ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಂಡ ಪಾಂಡ್ಯರು ಮತ್ತು ಕಲ್ಯಾಣಿಯ ಪ್ರಬಲ ಚಾಲುಕ್ಯರಿಂದ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿದರು. ರಾಜರಾಜ ಮತ್ತು ರಾಜೇಂದ್ರ ನಂತರದ ಪ್ರದೇಶಗಳ ನಷ್ಟ, ಆರ್ಥಿಕ ಒತ್ತಡ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ನಾಯಕತ್ವವು ಅವರ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಅಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸಿತು. ಸಿಂಹಳೀಯರ ಪ್ರತಿರೋಧವು ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು ಮತ್ತು ತೆರಿಗೆ ಆದಾಯವು ಕುಸಿದ ಕಾರಣ ಶ್ರೀಲಂಕಾದಲ್ಲಿ ಚೋಳರ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಹದಗೆಡಿಸಿತು. ವಿಜಯದ ದಂಡಯಾತ್ರೆಯಾಗಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾದದ್ದು ದುಬಾರಿ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತು. 1070ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಚೋಳ-ಚಾಲುಕ್ಯರ ರಾಜಕುಮಾರ ಒಂದನೇ ಕುಲೋತ್ತುಂಗ ಸಿಂಹಾಸನವನ್ನು ಏರಿದಾಗ, ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಹದಗೆಟ್ಟಿತು. ಅವನು ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹಿಂದೆಗೆಯವ ಆದೇಶವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದು ಶ್ರೀಲಂಕಾದಲ್ಲಿ 75 ವರ್ಷಗಳ ಚೋಳರ ಬಲಿಷ್ಠ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸಿತು.

ಪರಿಣಾಮ

ಒಂದನೇ ರಾಜರಾಜ ಚೋಳರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಮೇಲೆ ಚೋಳರ ವಿಜಯ ಮತ್ತು ಒಂದನೇ ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೋಳರ ನಿಯಂತ್ರಣದ ಬಲವರ್ಧನೆಯು ಈ ಪ್ರದೇಶದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ಭೌಗೋಳಿಕ ರಾಜಕೀಯ ನಿರೂಪಣೆಗಳ ಮೇಲೆ ಆಳವಾದ ಮುದ್ರೆಯನ್ನು ಒತ್ತಿತು. ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಅವಧಿಯನ್ನು ಮೀರಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಿದ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಗಳೊಂದಿಗೆ,

ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವಾಗಿ, ಚೋಳ ಆಕ್ರಮಣವು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ತಮಿಳು ಪ್ರಭಾವಗಳನ್ನು ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಉತ್ತರ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ದೇವಾಲಯ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಪದ್ಧತಿಗಳು ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳ ಮೂಲಕ ಪರಿಚಯಿಸಿತು. ಶೈವ ದೇವಾಲಯಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ ಮತ್ತು ದ್ವೀಪದಾದ್ಯಂತ ತಮಿಳು ಶಾಸನಗಳ ಹರಡುವಿಕೆಯು ಸ್ಥಳೀಯ ಭೂದೃಶ್ಯದಲ್ಲಿ ಚೋಳ ಗುರುತನ್ನು ಹುದುಗಿಸುವ ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಿತು. ಈ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮುದ್ರೆಗಳು, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಸಿಂಹಳೀಯರ ಪುನರುಜ್ಜೀವನದಿಂದ ಸವಾಲು ಹಾಕಲ್ಪಟ್ಟರೂ, ಶ್ರೀಲಂಕಾದಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪೊಲೊನ್ನರುವಾ ಮತ್ತು ಜಾಫ್ನಾ ದ್ವೀಪದಂತಹ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಸಂಕೀರ್ಣ ಪದರಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಚೋಳ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಪ್ರತಿರೋಧವಾಗಿ ಬೌದ್ಧ ಧರ್ಮ ಪುನರುಜ್ಜೀವನವನ್ನು ಪಡೆಯಿತು. ಒಂದನೇ ವಿಜಯಬಾಹುರಂತಹ ಸಿಂಹಳೀಯ ಆಡಳಿತಗಾರರು ತಮಿಳು-ಹಿಂದೂ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಸಮತೋಲನವಾಗಿ ಬೌದ್ಧ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಿದರು. ಈ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಹೋರಾಟವು ಮುಂಬರುವ ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ಜನಾಂಗೀಯ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಬಾಹ್ಯರೇಖೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿತು.

ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ, ಲಂಕಾದ ವಿಜಯವು ದಕ್ಷಿಣ ಏಶ್ಯದ ಕಡಲ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಹತ್ವದ ತಿರುವು. ನೌಕಾಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹಿಂದೂ ಮಹಾಸಾಗರದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಲು ಬಳಸಬಹುದೆಂದು ಚೋಳರು ತೋರಿಸಿದರು. ಕೇವಲ ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ವಿಸ್ತರಣೆಗೂ ಸಹ ರಾಜೇಂದ್ರ ಚೋಳನ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗಳು ಶ್ರೀಲಂಕಾವನ್ನು ಮೀರಿ ಆಗ್ನೇಯ ಏಶ್ಯದವರೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಿ, ಶ್ರೀವಿಜಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಪ್ರಮುಖ ಸಮುದ್ರ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾರ್ಗಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದವು. ಈ ವಿಸ್ತರಣಾವಾದವು ಚೋಳರನ್ನು ಒಂದು ಅಸಾಧಾರಣ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಇರಿಸಿತು ಮತ್ತು ಸುಮಾತ್ರದಿಂದ ಕಾಂಬೋಡಿಯಾವರೆಗಿನ ರಾಜ್ಯಗಳು ಚೋಳರ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕತೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿತು. ಶ್ರೀಲಂಕಾದಲ್ಲಿನ ವಿಜಯವು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಶಕ್ತಿ ಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಿತು ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಅಧಿಕಾರದ ಪುನರಚನೆಯನ್ನು ಒತ್ತಾಯಿಸಿತು. ಇದು ಪೊಲೊನ್ನರುವಾವು ಹೊಸ ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಿಂಹಳೀಯರ ಸ್ಥಿತಿಸ್ಥಾಪಕತ್ವದ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ಉದಯಿಸಲು ಕಾರಣವಾಯಿತು.

ದೀರ್ಘಾವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಚೋಳ-ಸಿಂಹಳೀಯರ ಸಂಘರ್ಷವು ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಇತಿಹಾಸ ಚರಿತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಡಿಪಾಯದ ನಿರೂಪಣೆಯಾಯಿತು. ಇದು ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವ, ಪ್ರತಿರೋಧ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಂರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳಿತು. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಲಂಕಾ ನಡುವಿನ ನಂತರದ ಸಂವಹನಗಳಿಗೆ ಇದು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪೂರ್ವನಿದರ್ಶನವಾಗಿಯೂ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿತು. ವ್ಯಾಪಾರ ಸಂಬಂಧಗಳಿಂದ ಜನಾಂಗೀಯ ಸಾಮರಸ್ಯದವರೆಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪ್ರಭಾವಿಸಿತು. ಈ ವಿಜಯದ ಪರಂಪರೆಯು ಕಲ್ಲಿನ ಶಾಸನಗಳು ಮತ್ತು ಪಾಳುಬಿದ್ದ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕೆತ್ತಲ್ಪಟ್ಟಿಲ್ಲ, ಇದು ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ತಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿದೆ.