ಪಠ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ರೆತರಿಗೂ ಆದ್ಯತೆಯಿರಲಿ: ಕೃಷಿ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಮಹದೇವಯ್ಯ

ಕೃಷಿ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳು, ಸರಕಾರ ವಿವಿಧ ಇಲಾಖೆ ಗಳು ನಿಷ್ಕೃಿಯವಾಗಿವೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ನಿಗದಿತ ಗುರಿ ಕಾಣಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಖ್ಯಾತ ಕೃಷಿ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಪದ್ಮವಿಭೂಷಣ ಡಾ.ಎಂ.ಮಹಾದೇವಪ್ಪ ಕಳವಳ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು.

ಅವರು ನಗರದ ಕೃಷಿ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ನಡೆದ 82ನೆ ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಕೃಷಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಗೋಷ್ಠಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆ ವಹಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದರು. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಅನ್ನ ನೀಡುವ ತಾಕತ್ತಿದೆ. ದೇಶದಲ್ಲಿ 265 ಮಿಲಿಯನ್ ಟನ್ ಆಹಾರದ ಉತ್ಪಾದನೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಚೀನಾ ನಮಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಉತ್ಪಾದನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ 10 ಲಕ್ಷ ಬೀಜ ತಳಿ ಇವೆ. ಅದರ ದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಬೀಜ ತಳಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿವೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ರೈತರೇ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತನೆ ನಡೆಯಬೇಕಾಗಿದೆ. ರೈತರು ಕೃಷಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತೃ ಭಾಷೆ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಪಠ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಯ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದವರೂ ಸದಸ್ಯರಾಗಬೇಕು. ಅದರಲ್ಲಿ ಮಾಹಿತಿ ಒದಗಿಸಲು ಆದ್ಯತೆ ನೀಡಬೇಕು. ಕಾವೇರಿ ನೀರು ನಿರ್ವಹಣೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ವರದಿ ನೀಡ ಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಜಾರಿಯಾಗದೇ ಧೂಳು ತಿನ್ನುತ್ತಿದೆ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಸರಕಾರ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕು ಎಂದರು.

ಪ್ರಸ್ತುತ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನ ಸಾಕಷ್ಟು ಬೆಳವಣಿಗೆ ಯಾಗಿದೆ. ಕೃಷಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ. ರೈತರು-ಕೃಷಿ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮುಖಾಮುಖಿ ಭೇಟಿ ಚರ್ಚೆ ನಡೆದಾಗ ಮಾತ್ರ ಪರಿಹಾರ ಕಾಣಲು ಸಾಧ್ಯ ಎನುವುದನ್ನು ಅರಿತು ಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಕೃಷಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರೀಯ ಕೃಷಿ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾ ನಿಲಯ ಸ್ಥಾಪಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಆಗ್ರಹಿಸಿದರು.

ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ - ಕೃಷಿ ಸಂವೇದನೆ ಕುರಿತಾಗಿ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕ ಡಾ.ಬಸವರಾಜ ಡೋಣೂರು ಮಾತನಾಡಿ, ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸವಿದೆ. ಕೃಷಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೂ ಒಂದು ಸಂವೇದನೆಯಾಗಿ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. 9 ರಿಂದ 12ನೆ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ರನ್ನ, ಪೊನ್ನ ಇನ್ನಿತರ ಕವಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಸಂವೇದನೆ ಮೂಡಿ ಬಂದಿಲ್ಲ. 12ನೆ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಮಾನವೀಯ ಚಳವಳಿಗೆ ಕ್ರಾಂತಿಗೀತೆ ಹಾಡಿತು. ವಚನ ಕಾರರು ರೈತ ಸಮುದಾಯದಿಂದ ಬಂದವರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭು ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮವನ್ನು ಕಂಡವರು. ಬಸವಣ್ಣ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಸಾಮಾಜಿಕ ಚಳವಳಿಗೆ ಬಳಸಿಕೊಂಡರು. ನಂತರ 16ನೆ ಶತಮಾನದವರೆಗೆ ಕೃಷಿ ಸಂವೇದನೆ ಕಾಣೆಯಾಯಿತು. ನಂತರ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿದೆ. ಕನಕದಾಸರು ರಾಮಧಾನ್ಯ ಚರಿತೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಸಂವೇದನೆ ಕಾಣಬಹುದು. ತತ್ವಪದಕಾರರು ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರಾಗಿದ್ದರೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಕೃಷಿ ರೂಪಕಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂದರು.
ವೀರಶೈವ, ದಲಿತ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃಷಿ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿದೆ. ಜೈನ ಮತ್ತು ವೈಷ್ಣವ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಬೆಳೆದು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆಧುನಿಕ ನವೋದಯ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಕುವೆಂಪು, ಬೇಂದ್ರೆ, ಕಾರಂತರು ಕೃಷಿ ಸಂಬಂಧಿತ ಸಾಹಿತ್ಯ ರಚಿಸಿದರು. ಕುವೆಂಪು ಅವರ ಮಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಧುಮಗಳು, ಕಾನೂರು ಸುಬ್ಬಮ್ಮ ಹೆಗ್ಗಡತಿ, ನೇಗಿಲ ಯೋಗಿ ಕೃತಿಗಳು ಸಾಕ್ಷೀಕರಿಸುತ್ತವೆ. ಪ್ರಗತಿಶೀಲ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಸವರಾಜ ಕಟ್ಟಮನಿ, ನಿರಂತನ ಸೇರಿದಂತೆ ಅನೇಕ ಕವಿಗಳು, ಕೃಷಿ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಬಗೆಗೆ ಒಲವು ತೋರಿದ್ದಾರೆ. ನವ್ಯ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಯ ಬಗ್ಗೆ ವ್ಯಾಪಕ ಕೃತಿಗಳು ಹೊರ ಬಂದಿವೆ. ಪಿ.ಲಂಕೇಶ ಅವರ ಅವ್ವ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ತಾಯಿಯನ್ನು ಭೂತಾಯಿಗೆ ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನೂ ದಲಿತ ಮತ್ತು ಬಂಡಾಯ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಡಾ.ರಾಮಚಂದ್ರಪ್ಪ ಬರಗೂರು, ಡಾ.ಸಿದ್ದಲಿಂಗಯ್ಯ ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರರು ಕೃಷಿ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದರು.

ಆದರೆ ಇಂದು ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರ ಸಂಕಷ್ಟದಲ್ಲಿದೆ. ಬರೀ ಲೇಖನ, ಭಾಷಣದಿಂದ ಏನೂ ಲಾಭವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ರಾಜಕಾರಣ ಹಾಗೂ ಅಧಿಕಾರಿ ವರ್ಗ ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಮರೆತಿದೆ. ಸಮ್ಮೇಳನದಲ್ಲಿ ಯಾರು ಕೇಳಬೇಕಾಗಿತ್ತೋ ಅವರೇ ಇಲ್ಲ. ಹೇಗೆ ಅನುಷ್ಠಾನ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ. ಕುಡಿಯುವ ನೀರು ಕೊಡಲಾಗದ ಸರಕಾರ ಸರಾಯಿ ಅಂಗಡಿ ಕೊಡಲು ಹೊರಟಿದೆ ಎಂದು ಆಕ್ರೋಶ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು.
ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟುಗಳ ಕುರಿತು ರೈತ ಮುಖಂಡ ಕೋಡಿಹಳ್ಳಿ ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಮಾತನಾಡಿದರು. ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಸರ್ವಾಧ್ಯಕ್ಷ ಡಾ.ಬರಗೂರು ರಾಮಚಂದ್ರಪ್ಪ, ಕಸಾಪ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಡಾ.ಮನು ಬಳಿಗಾರ್ ಹಾಗೂ ಇತರರು ಉಪಸ್ಥಿತರಿದ್ದರು.