ಬಿಹಾರ ಫಲಿತಾಂಶ ಯಾರಿಗೆ ಪಾಠವಾಗಬೇಕು?
ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಎನ್ಡಿಎ ಗೆದ್ದು ‘ಮಹಾಘಟಬಂಧನ್’ ಸೋತಿದೆ. ಆರ್ಜೆಡಿ ಮತ್ತು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ನ ಸೋಲಿಗೆ ಕೇವಲAIMIM ಕಾರಣವಲ್ಲ. ’ಮಹಾಘಟಬಂಧನ್’ನ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆಯೇ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಫಲವಾಗಿದೆ.
ತೇಜಸ್ವಿ ಯಾದವ್ ಹಳೆಯ ‘ಮುಸ್ಲಿಮ್-ಯಾದವ್’ ಸಮೀಕರಣವನ್ನೇ ನಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ನಿತೀಶ್ ಕುಮಾರ್ ಮತ್ತು ಬಿಜೆಪಿ ನೇತೃತ್ವದ ಎನ್ಡಿಎ ಹೊಸ ‘ಎಂ-ವೈ’ ಸಮೀಕರಣವನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿತು:
‘ಎಂ’ ಎಂದರೆ ಮಹಿಳೆ (Mahila) ಮತ್ತು ’ವೈ’ ಎಂದರೆ ಯುವ (Youth).
ನಿತೀಶ್ ಕುಮಾರ್ ಅವರ ‘ದಶಹಜಾರಿ’ (ಮಹಿಳಾ ಉದ್ಯಮಿಗಳಿಗೆ 10,000 ರೂ.) ಯೋಜನೆ ಮತ್ತು ‘ಲಕ್ಷಪತಿ ದೀದಿ’ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಮಹಿಳಾ ಮತದಾರರನ್ನು ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಇಬಿಸಿ ಮತ್ತು ದಲಿತ ಸಮುದಾಯಗಳ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಎನ್ಡಿಎ ಕಡೆಗೆ ಸೆಳೆಯಿತು. ಈ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಹಿಳಾ ಮತದಾರರ ಪ್ರಮಾಣ ಪುರುಷರಿಗಿಂತ ಶೇ. 10ರಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು.
‘ಮಹಾಘಟಬಂಧನ್’ ಶೇ. 17.7ರಷ್ಟು ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಯಿರುವ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯದ ಭರವಸೆ ನೀಡುವಲ್ಲಿ ವಿಫಲವಾಯಿತು. ಆದರೆ, ಎನ್ಡಿಎ ತನ್ನ ಜಾತಿ ಸಮೀಕರಣವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿತು. ಬಿಜೆಪಿಯ ಮೇಲ್ಜಾತಿ, ಜೆಡಿಯು-ನಿತೀಶ್ರ ಇಬಿಸಿ-ಮಹಾದಲಿತ-ಮಹಿಳಾ ಮತಗಳು, ಚಿರಾಗ್ ಪಾಸ್ವಾನ್-ಎಲ್ಜೆಪಿ(ಆರ್ವಿ)ಯ ಪಾಸ್ವಾನ್-ದಲಿತ ಮತಗಳು ಎನ್ಡಿಎ ಕಡೆಗೆ ಬಂದವು.
ತೇಜಸ್ವಿ ಯಾದವ್ ಅವರ ‘ವೋಟ್ ಚೋರಿ’ ಪ್ರಚಾರವು ಮತದಾರರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸಂಚಲನ ಮೂಡಿಸಲಿಲ್ಲ. ಸಮುದಾಯವು ಕೇವಲ ‘ಬಿಜೆಪಿ ವಿರೋಧಿ’ ನಿರೂಪಣೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನದನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಕರ್ನಾಟಕ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಗೂ ಇದೊಂದು
ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಗಂಟೆ
ಬಿಹಾರದ ಈ ಫಲಿತಾಂಶ ಕೇವಲ ಆರ್ಜೆಡಿಗಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತವಾದ ಪಾಠವಲ್ಲ. ಇದು ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಇರುವ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ‘ಜಾತ್ಯತೀತ’ ಎಂದು ತಮ್ಮನ್ನು ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪಕ್ಷಗಳಿಗೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಗೆ ಒಂದು ಗಂಭೀರ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಗಂಟೆಯಾಗಿದೆ.
ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ವಿಧಾನಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ, ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಸಮುದಾಯವು ಒಗ್ಗಟ್ಟಾಗಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿತ್ತು. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿಯೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸ್ಪಷ್ಟ ಬಹುಮತ ಗಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಆದರೆ, ಬಿಹಾರದ ಫಲಿತಾಂಶ ತೋರಿಸುವುದೇನೆಂದರೆ, ಈ ಬೆಂಬಲ ಶಾಶ್ವತ ಅಥವಾ ‘ಗ್ಯಾರಂಟಿ’ ಅಲ್ಲ.
ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷ ಒಂದು ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು: ಮುಸ್ಲಿಮರು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತರಾಗಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಮತಗಳ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ. ಈ ಸಂಬಂಧವು ಕೇವಲ ‘ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು’ ಮಾತ್ರ ಆಗಿರಬಾರದು, ಅದೊಂದು ‘ಕೊಡು-ಕೊಳ್ಳುವಿಕೆ’ಯ ಗೌರವಯುತ ಪಾಲುದಾರಿಕೆಯಾಗಬೇಕು. ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಕೇವಲ ಮತ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಆಗಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡು, ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ನಂತರ ಸಚಿವ ಸಂಪುಟದಲ್ಲಿ, ನಿಗಮ-ಮಂಡಳಿಗಳ ನೇಮಕಾತಿಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಪಕ್ಷದ ಸಂಘಟನೆಯಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ನೀಡದಿದ್ದರೆ, ಅಸಮಾಧಾನ ಸ್ಫೋಟಗೊಳ್ಳಲು ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಬೇಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ನೀಡಿದ ಭರವಸೆಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ವಿಳಂಬ ಅಥವಾ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ತೋರಿದರೆ ಅವರು ಬೇರೆ ಆಯ್ಕೆಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಹಿಂಜರಿಯುವುದಿಲ್ಲ.
ಕೇವಲ ಬಿಜೆಪಿಯ ಭಯ ತೋರಿಸಿ ಪ್ರತೀ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲೂ ಮತಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಬಹುದು ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಿಂದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಹೊರಬರಬೇಕು. ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ರಕ್ಷಣೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಸಮಾನ ಪಾಲುದಾರಿಕೆ, ಶಿಕ್ಷಣ, ಉದ್ಯೋಗ ಮತ್ತು ಗೌರವದ ರಾಜಕಾರಣ ಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿಯೂAIMIM ಬರಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮರೆಯಬಾರದು. ಈಗಾಗಲೇ ಎಸ್ಡಿಪಿಐ ತರದ ಪಕ್ಷ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಬೆಂಬಲಗಳಿಸುತ್ತಿದೆ. ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಆರ್ಜೆಡಿ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪುನರಾವರ್ತಿಸಿದರೆ, ಇಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಮತದಾರರು ‘ತಮ್ಮದೇ’ ರಾಜಕೀಯ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಳ್ಳುವ ದಿನ ದೂರವಿಲ್ಲ.
‘ಶಾಶ್ವತ ಮತ ಬ್ಯಾಂಕ್’ ಎಂಬ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಭಾರತದ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿ ಈಗ ಅಪ್ರಸ್ತುತವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಬಿಹಾರದ ಈ ಫಲಿತಾಂಶವೇ ದೊಡ್ಡ ಸಾಕ್ಷಿ.
2025ರ ಬಿಹಾರ ಚುನಾವಣೆ, ಭಾರತೀಯ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಸಮುದಾಯದ ರಾಜಕೀಯ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆಯ ಹೊಸ ಅಧ್ಯಾಯವನ್ನು ಬರೆದಿದೆ.
ಅವರು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ‘ಯಾರನ್ನೋ ಸೋಲಿಸಲು’ ಮತ ಚಲಾಯಿಸುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ‘ತಮ್ಮನ್ನು ಗೆಲ್ಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು’ ಸಮರ್ಥರಾದವರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ರಾಜಕೀಯ ಚಾಣಾಕ್ಷತೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಲಾಲು ಪ್ರಸಾದ್ ಯಾದವ್ ಅವರ ‘ಎಂ-ವೈ’ ಸೂತ್ರ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಮುರಿದು ಬಿದ್ದಿದೆ. ಈ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸಂದೇಶವನ್ನು ‘ಮಹಾಘಟಬಂಧನ’ ಮತ್ತು ದೇಶದ ಇತರ ‘ಜಾತ್ಯತೀತ’ ಪಕ್ಷಗಳು ಗ್ರಹಿಸಲು ವಿಫಲವಾದರೆ, ಅವರ ರಾಜಕೀಯ ಅಪ್ರಸ್ತುತತೆ ಖಚಿತ.
